مخصوص گندم

گندم با نام علمی Triticum از مهم‌ترین غلاتی است که جزو قوت غالب مردم جهان به‌شمار می‌رود. این گیاه در گونه‌های وحشی و اهلی موجود است و گندم مورد استفاده عمده کشاورزان جهت کاشت، نمونه اصلاح شده توسط محققین آمریکایی است، چرا که شکل واقعی گندم امروزی با گندم وحشی که در گذشته استفاده می‌شده کاملا متفاوت است. گندم از گیاهان گلدار تک‌لپه‌ای یک ساله و تیره گندمیان و از خانواده گرامینه‌ها است. همچنین این محصول بیشترین مساحت زیر کشت محصولات غذایی را به خود اختصاص داده‌است. تجارت جهانی گندم به تنهایی از مجموع تمام محصولات کشاورزی دیگر بیشتر است تا جایی که در سال 2016 تولید جهانی گندم 750 میلیون تن بوده‌ است که باعث شد پس از ذرت، این محصول بیشترین غلهٔ تولید شده در جهان باشد. تقاضای جهانی این محصول به دلیل وجود پروتئینی به نام گلوتن است، که باعث خاصیت چسبندگی خمیر آن شده و ساخت محصولات فرآوری شده را تسهیل می‌کند. لازم بذکر است که گندم منبع مهمی از کربوهیدرات است. مصرف گندم کامل باعث دریافت مواد مغذی مختلف و فیبر غذایی می‌شود.

تاریخچه گندم 

در حدود پنج هزار سال پیش از میلاد مردم غارنشین فلات ایران بر اثر تغییراتی که از لحاظ آب و هوا و تشکیل مزارع و چمنزارها به وجود آمد به دشت‌ها روی آوردند و زندگی تازه‌ای را آغاز کردند و در تمدن آن‌ها نسبت به دوران‌های پیشین پیشرفت بیشتری دیده شد. قدیمی‌ترین مردم دشت‌نشین، مردم محل سیلک نزدیک کاشان بودند که آثار زندگی ایشان را در آن‌جا به دست آورده‌اند. تحقیقاتی که در محل مزبور انجام گرفته‌ است نشان می‌دهد که مردم فلات ایران به امر کشاورزی پرداختند و حیوانات اهلی را نیز پرورش دادند. در هزاره چهارم پیش از میلاد مردم دشت‌ نشین فلات ایران در کار زندگی پیشرفت بیشتری کردند. در این دوره تجارت نیز رو به پیشرفت نهاد. اما داد و ستد بیش‌تر مربوط به محصولات کشاورزی مانند گندم و جو بود. مسئله دیگر که اهمیت دارد این است که کشت گندم و جو نخستین بار در ایران متداول شد. از حفاریهای باستانشناسی چنین استنباط می‌شود که منشأ کشت گندم یا در سوریه و فلسطین یا کمی دورتر به سمت شمال در امتداد بخش جنوبی آناتولی بوده‌ است. کشت گندم از فلسطین به مصر و از شمال بین‌النهرین به ایران گسترش یافت. در ایران گندم نان برای نخستین بار تکامل یافت. گندم نان از ایران به همه سو، به جنوب بین‌النهرین، هندوستان، ترکمنستان روسیه و از آنجا به چین و جنوب روسیه گسترش یافت. در مصر باستان 26000 تا 30000 کیلومتر مربع زیر کشت گندم بوده‌ است.

ساختار گیاه گندم 

گندم، گل آذین سنبله‌ای دارد. از هر گره آن یک برگ به وجود می‌آید. سنبلچه گندم متشکل از دو گلوم و سه گلچه است. گاهی تعداد گلچه‌ها به 9 هم می‌رسد. دانه گندم بین دو پوشش قاشق مانند به نام‌های پوشک بیرونی (لما) و پوشک درونی (پالئا) قرار گرفته‌ است. برگ‌های گندم مانند برگ‌های سایر غلات (به جز ذرت و ارزن)، نازک و کم عرض بوده و زبانه‌های کوچکی دارند. مواد تشکیل دهنده دانه گندم شامل موارد زیر می شوند که 7 تا 18 درصد پروتئین، 60 تا 70 درصد نشاسته، 2 تا 2.5 درصد سلولز یا همان فیبر خام، 1.5 تا 2 درصد چربی و مابقی مرکب از رطوبت و مواد کانی می باشد. ظاهر فیزیکی دانه‌های گندم بسیار متنوع است. طول دانه‌های گندم از 5 تا 8 میلیمتر، پهنای‌شان از 2.5 تا 4.5 میلی‌متر و وزنشان از 20 تا 60 میلی‌گرم متغیر است. گستره رنگ گندم از بژ یا نخودی که معروف به گندم سفید است تا قرمز قهوه‌ای که به گندم سرخ شناخته می شود. بسته به عوامل مختلف اجزای تشکیل دهنده اندوسپرم دانه‌ها می‌توانند بافت نرم یا سفتی داشته باشند. ساختار دانه گندم مرکب است از اجزای زیر:

گیاهک یا جوانه یا جنین گندم که تقریباً 5.2 درصد وزن دانه را تشکیل می‌دهد و سرشار از چربی و ویتامین‌ها به خصوص ویتامین‌های گروه B است. ویژگی منحصر به فرد جوانه میزان بالای چربی است. اما به دلیل سهم کم جوانه از کل دانه، درصد چربی کل موجود در دانه کم و بین 1 تا 1.5 درصد است. از آنجایی که این بخش را معمولاً در تهیه آرد گندم همراه با سبوس جدا می‌کنند، سبوس را نمی‌توان مدت زیادی انبار کرد.

سبوس یا همان پوسته دانه‌ تقریباً 14 درصد از وزن دانه را تشکیل می‌دهد. سبوس را هم همچون گیاهک در مرحله آردسازی از دانه جدا می‌کنند و معمولاً برای خوراک دام مورد استفاده قرار می‌گیرد. سبوس سرشار از سلولز است. سبوس عملاً از 7 لایه مجزا تشکیل شده‌ است که مهم‌ترین آن‌ها لایه تستا است. تستا محل حضور رنگریزه ها به خصوص کارتنوئیدها است، از این جهت، این لایه از اهمیت فوق‌العاده بالایی برخوردار است.

آندوسپرم که حاوی مواد نشاسته‌ای دانه گندم است و تقریباً 83 تا 87 درصد از کل دانه را شامل می‌شود. آندوسپرم دارای دانه‌های نشاسته‌ای و مواد پروتئینی است که دانه‌های نشاسته آن به‌ وسیله گلوتن که یکی از پروتئین‌های موجود در دانه‌ است، بهم چسبیده‌اند به‌ طوری‌ که ماتریکس پروتئین-نشاسته را تشکیل می‌دهند. میزان گلوتن موجود در دانه بر حسب نوع و نژاد گندم تفاوت می‌کند. لایه‌ای از آندوسپرم درست زیر سبوس واقع شده‌ است که آلورون نام دارد. این لایه تک سلولی است که این لایه در فرایند آردسازی جدا می‌شود. آندسپرم بین 10 تا 15 درصد پروتئین دارد و بخش قابل توجهی از آن نشاسته است.

میزان گلوتن گندم است که مرغوبیت آن را تعیین می‌کند. گندم‌های قرمز سخت بهاره و پاییزه گلوتن بیشتری دارند و به همین دلیل، ارزش تهیه نان از آن‌ها بیشتر است. چون خمیر حاصل از آردی که از لحاظ گلوتن غنی است، به دلیل داشتن حالت کشدار، قادر است که گازهای ناشی از تخمیر را بیشتر در خود نگهدارد و برای همین، خمیر بهتر ورآمده و حجمش بیشتر می‌گردد. کیفیت پخت نان به‌طور عمده به دو فاکتور بستگی دارد: کیفیت و کمیت گلوتن خمیرنان.

کمیت گلوتن در ری کردن و افزایش حجم نان مؤثر است. گندم‌هایی که دارای مقدار بیشتری گلوتن هستند، از لحاظ نانوایی نیز کیفیت مطلوبتری دارند. کیفیت گلوتن نمی‌تواند جانشین کمیت آن شود، زیرا گندم‌هایی با کیفیت خوب گلوتن، ممکن است آردی که از نظر نانوایی ناپایدار و سست باشد به‌ وجود آورند. میزان گلوتن گندم بستگی فراوانی به شرایط آب و هوایی دارد، ولی به کمک اصلاح بذر گندم می‌توان کمیت آن را افزایش داد. شرایط جوی بیش از ارقام مختلف گندم در تغییر میزان مواد سفیده‌ای مؤثر و حداکثر میزان گلوتن را می‌توان در نواحی گرم به دست آورد. آب و هوا به میزان 70 درصد و نوع رقم به میزان 30 درصد در مقدار گلوتن دانه مؤثر است. در نانوایی کیفیت گلوتن نیز مانند کمیت آن قابل اهمیت است. کیفیت گلوتن به استقامت آن در برابر فشار گازهای ایجاد شده از تخمیر و همچنین پایداری آن در مقابل ازدیاد حجم و شل شدن خمیر بدون آنکه پاره شود، بستگی دارد. به عبارت دیگر خمیر بایستی هنگام خمیرگیری مدتی پایداری کرده و بزودی شل نشود. بدین ترتیب جدار حبابهای هوای داخل خمیر زود پاره نشده و در نتیجه نان حجم بیشتری پیدا می‌کند. در ورآمدن خمیر بایست تخمیر زیادی صورت گیرد تا مقدار گازهای حاصله فراوانتر شده و حجم نان افزایش یابد.

کیفیت گلوتن گیاه عمدتاً به وسیله پیشینه ژنتیکی آن تعیین می‌شود؛ کیفیت گلوتن نمی‌تواند به وسیلهٔ تغییرات در شرایط محیط یا با استفاده از کودها تغییر یابد. سطوح بالاتر پروتئین که عمدتاً سبب افزایش کیفیت نانوایی می‌شود، از خوب بودن کیفیت گلوتن حکایت دارد. سطوح بالاتر آن در رقم با کیفیت پائین پروتئین، فقط سبب پیشرفت بسیار محدودی در کیفیت نانوایی می‌شود. جهت افزایش کیفیت نانوایی آرد باید از یک طرف درصد رشد و نمو را که موجب بهبود کیفیت گلوتن می‌گردد زیاد نمود و از طرف دیگر کمیت گلوتن را با کمک روش‌های به نژادی فزونی داد. برای مثال در آلمان غربی میزان گلوتن از 19درصد به چیزی حدود25 درصد افزایش یافت و بالاخره باید درصد بلغور یا سبوس را کاهش داد. همچنین در اثر افزودن نمک طعام البته به مقدار کم به خمیر، ثبات و استحکام گلوتن زیاد می‌شود و تحمل خمیر در هنگام زدن و مخلوط کردن افزایش می‌یابد. گلوتن از دو جزء گلوتنین (محلول در باز ضعیف) و گلیادین (محلول در الکل نسبتاً قوی) تشکیل شده‌ است که گلوتنین عامل چسبندگی خمیر و گلیادین عامل کشسانی خمیر است. برای جداسازی گلوتن از نشاسته از دستگاه گلوتن شوی گلوتامیک استفاده می‌شود و جداسازی گلوتنین و گلیادین با سانتریفیوژ گلوتن در دورهای بالا انجام می‌شود. خمیر خوب خمیری است که دارای مقادیر متناسبی از هر دو جزء باشد.

انواع گندم

از لحاظ نوع کشت، معمولاً گندم ها را به دو دسته کلی گندم بهاره و گندم پاییزه تقسیم‌ بندی می‌کنند. این دو نوع علاوه بر آن که دانه‌هایشان از نظر رنگ، بافت، شکل و … باهم فرق دارد شرایط رشد و نمو آن‌ها نیز باهم تفاوت می‌کند. این دو نوع گندم را در دو زمان مختلف در سال کشت می‌نمایند. دانه گندم، دارای شیاری است که در طول دانه قرار می‌گیرد که عمق این شیار در گندم های پاییزه زیاد و در گندم های بهاره کم است. طرفین این شیار در گندم های بهاره گرد و در گندم های پاییزه گوشه‌دار است.

• گندم بهاره: در اوایل بهار کاشته می‌شود و پس از جوانه زدن، گیاه جوان در بهار و اوایل تابستان رشد نموده و محصول آن را تا اواخر تابستان برداشت می‌کنند. گندم بهاره را معمولاً در نواحی کشت می‌کنند که گندم پاییزه نمی‌تواند در برابر سرمای سخت زمستانی آن مناطق، مقاومت نماید. البته میزان محصول‌ دهی گندم پاییزه از بهاره بیشتر است. معمولاً پس از تهیه بذر و زمانی که دمای خاک به یک درجه سانتیگراد بالای صفر رسید، گندم بهاره را می‌کارند. اگر شرایط آب و هوایی اجازه دهد می‌توان گندم را زودتر هم کاشت تا دوره رشد آن طولانی‌تر شده و میزان محصول دهی آن بیشتر شود. گندم پاییزه برای آن که به مرحله گلدهی برسد، باید به مدت طولانی در معرض هوای سرد قرار گیرد. اگر گندم پاییزه را در بهار بکارند، چون دوره سرما را پشت سر نمی‌گذارد، نمی‌تواند گل آذین خوبی تشکیل دهد.
• گندم پاییزه: این نوع گندم در نیم کره شمالی، در فصل پاییز موقعی که دمای خاک از 13 درجه سانتیگراد کمتر باشد کشت می‌شود. ابتدا بذر گندم پاییزه جوانه می‌زند. سپس در فصل زمستان، گیاه به صورت گیاه جوان کوچکی باقی می‌ماند و با آغاز فصل بهار، مجدداً رشد و نمو خود را آغاز می‌کند. معمولاً در یکی از ماه‌های خرداد، تیر یا نهایتاً مرداد، دانه می‌رسد و آماده برداشت می‌شود. گندم های پاییزه به نسبت گندم های بهاره ریشه‌های عمیق‌تر و پرپشت‌تری دارند که تا 200 سانتیمتر در خاک نفوذ می‌کنند. این امر ناشی از آن است که گندم های پاییزه فصل رشد طولانی‌تری دارند.

آفات و بیماریهای گیاه گندم

• سِنِ گندم
• زنگ گندم
• سیاهک گندم
• پوسیدگی جوانه و ریشه

عناصر مورد نیاز گندم

نیتروژن: نیتروژن پرمصرف‌ترین عنصر مورد نیاز گیاهان است که نقش‌های حیاتی را در رشد و نمو گیاه بر عهده دارد. این عنصر به دلیل این که از اجزای سازنده‌ی پروتئین‌ها می‌باشد کمبود آن بر میزان تولید پروتئین اثر منفی می‌‌گذارد. مهم‌ترین اثر این کود برای گندم، افزایش میزان پروتئین‌ دانه‌ها می‌باشد. به طور کلی کود ازت را کود مناسب برای رشد رویشی می‌دانند در نتیجه منجر به افزایش رشد ساقه‌ها و خوشه‌های گندم می‌شود. مقدار مصرف نیتروژن نکته‌ای است که باید دقت ویژه‌ای به آن داشته باشید زیرا استفاده مازاد از آن گیاه را دچار مسمومیت می‌کند.

فسفر : دومین عنصر مورد نیاز گیاهان عنصر فسفر است. این عنصر تاثیر بسزایی بر رشد ریشه و همچنین تولید محصول دارد. فسفر نسبت به سایر عناصر در تولید مثل و رشد زایشی دخیل است. فسفر در گندم با افزایش استحکام ساقه و رشد ریشه سبب افزایش مقاومت گیاهان در برابر آفات و بیماری‌ها می‌شود. این کود برای گندم ضروری است و مصرف آن از اهمیت بالایی برخودار است.

پتاسیم : پتاسیم از عناصر پرمصرف است. این کود برای گندم نیز مانند سایر گیاهان حیاتی است. پتاسیم با کنترل روزنه‌ها گیاه را در برابر تنش خشکی مقاوم‌تر می‌کند. همچنین کود پتاسیم بر رشد و کیفیت میوه‌ها موثر است. کود پتاسیم راندمان جذب آب و ریزمغذی ها را افزایش می‌دهد و باعث افزایش تولید محصول می‌شود.

کودهای مناسب برای گندم

کود دهی گندم به سه صورت بذرمال، محلول پاشی و پودری مورد استفاده قرار می‌گیرد. این روش‌ها براساس نوع کود و مرحله رشد گیاه مورد استفاده قرار می‌گیرند.استفاده از کود برای گندم مرحله قبل از کاشت است. در این مرحله کودهای لازم باید همراه با شخم‌زنی به زمین اضافه شود. در این مرحله اغلب از کودهای حیوانی، کودهای گوگرد دار و کودهای میکرو استفاده می‌شود.

کود دهی گندم در اولین آبیاری : زمان دیگری که می‌توان از کود برای گندم استفاده کرد، هنگام آبیاری است. همراه با اولین آبیاری باید برخی از نیازهای غذایی گیاه برطرف شود. در این مرحله باید از کودهای حاوی نیتروژن برای تقویت گیاه در جهت جوانه‌زنی استفاده کرد. همچنین نیاز است تا از کود فسفر نیز که بر افزایش ریشه‌زایی موثر می‌باشد، استفاده کرد.

کود دهی هنگام جوانه‌زنی : هنگام شروع رشد گیاه و جوانه زدن باید از کود استفاده کرد. گیاهان در این مرحله به انرژی زیادی نیاز دارند و باید کاملا از لحاظ مواد غذایی تامین شوند. باید از کودهای فسفر دار و نیتروژن برای افزایش پنجه‌زنی و محکم شدن ساقه‌ها استفاده کرد. همچنین می‌توان کودهای محرک رشد نیز مصرف کرد.

کود دهی برای رشد ساقه : برای رشد ایده آل ساقه باید از کود برای گندم استفاده کرد. گیاه در این مرحله از رشد، به عناصر کم مصرف و ریزمغذی نیاز دارد. در این زمان باید از کود پتاسیم نیز استفاده کرد. همچنین می‌توان از کود نیتروژن نیز به اندازه مناسب استفاده کرد.

کود برای گندم در مرحله تولید دانه : مهم‌ترین مرحله در پرورش گیاه گندم، مرحله تشکیل خوشه‌ها و دانه‌ها می‌باشد. در این مرحله باید از کودهایی استفاده کرد که به تولید هر چه بیشتر دانه‌ها و پر شدن آن‌ها کمک کند. علاوه بر کودهای فسفر و پتاسیم باید از کودهای حاوی روی، منگنز، آهن و سایر عناصر کم مصرف نیز استفاده کرد. همچنین باید از کودهای ازته به صورت محلول‌پاشی نیز استفاده نمود. در نهایت در آخرین مرحله از رشد گیاه یعنی زمانی که دانه‌های گندم در حال شیری و یا خمیری شدن هستند می‌توان از کودهای قابل حل با مقدار پتاسیم بالا به صورت محلول‌پاشی استفاده کرد.

کود مخصوص گندم تولیدی شمشاد شیمی

مصرف کود مخصوص گندم تولیدی شمشاد شیمی ، سبب افزایش مواد پروتئینی گلوتن و زئین می گردد. وجود پتاسیم در حد نیاز، موجب استقرار کامل گیاه در خاک، ریشه دوانی سریع و جلوگیری از ورست در گندم و جو می شود. سنبله های قوی و محکم در غلات و مقاومت آنها در برابر امراض و بیماریهای گیاهی از مشخصات بارز کاربرد کود مخصوص گندم شمشاد شیمی می باشد. همچنین وجود پتاسیم به اندازه ی لازم و کافی گیاه را نسبت به سرمازدگی، تنش های کم آبی و گرما مقاوم می نماید. همچنین استفاده از این کود منجر به افزایش فاصله میانگره ها و در نتیجه افزایش طول خوشه ، افزایش مقاومت به تنش ها ، افزایش تعداد و وزن هزار دانه در سنبله ، افزایش درصد پروتئین ، گلوتن در گندم و جو و در نهایت داشتن کلیه ترکیبات مورد نیاز گیاه نیز سبب ایجاد مقاومت به ورس در گندم و جو می شود. این کود با توجه به فرمولاسیون اختصاصی خود ، نیاز شما را از خرید و یا استفاده از کودهای متفاوت بی نیاز کرده و باعث افزایش رشد و باردهی و حفاظت محصول شما از هرگونه آفات و … می شود.

مزایای کود مخصوص گندم تولیدی شمشاد شیمی

• افزایش وزن هزار دانه
• افزایش تناژ و کیفیت محصول
• افزایش تعداد خوشه
• افزایش طول خوشه و تعداد دانه
• افزایش مقاومت به سرما زدگی و ورس
• افزایش مقدار پروتئین دانه
• مقاومت آنها در برابر امراض و بیماریهای گیاهی
• مقاوم شدن در برابر تنش های کم آبی و گرما
• تحریک کننده نمو ریشه
• زودرسی محصول
• نمو خوب دانه

تجزیه ضمانت شده کود مخصوص گندم (مایع) تولیدی شمشاد شیمی

تجزیه ضمانت شده کود مخصوص گندم (پودری) تولیدی شمشاد شیمی

دستورالعمل مصرف کود مخصوص گندم (مایع) تولیدی شمشاد شیمی

دستورالعمل مصرف کود مخصوص گندم (پودری) تولیدی شمشاد شیمی

چطور می توان این محصول را بصورت خالص و اصلی تهیه کرد؟

کود مخصوص گندم در برندهای مختلفی در بازار موجود می باشد، اما اعتماد به هر شرکت و هر فروشنده‌ای کار سختی می باشد، شرکت شمشاد شیمی با سابقه درخشان در زمینه تولید انواع کودهای شیمیایی و زیستی قادر به تولید با کیفیت ترین کود مخصوص گندم  بوده که با بهترین کیفیت موجود در دنیا قابل عرضه می باشد. لازم بذکر است که در تولید این محصول از سولفات پتاسیم بدون کلر استفاده می شود بطوری که محصول نهایی بدون کلر و عناصر سنگین می باشد. برای مشاوره و یا خرید این محصول می توانید با شماره تماس مندرج در سایت ارتباط برقرار نمایید.